- რატომ ჰქვია შენს გადაცემას „გორგილაძის აუტანელი სიმსუბუქე“ და რამე

სიმსუბუქე“?

- კუნდერასთან აქვს კავშირი, კი, ოღონდ ირიბი და არა პირდაპირი.

კუნდერა ჩემი საყვარელი მწერლების ათეულში არ შედის, მაგრამ ეს

რომანი, ცხადია, ძალიან დიდ ტექსტად მიმაჩნია. ჩემი იდეა არ იყო ეს

სახელწოდება. როდესაც ამ გადაცემას ვაკეთებდით, ნატა მაღალაშვილმა

მოიფიქრა. გვინდოდა, მეც ვყოფილიყავი სათაურში, პირდაპირი ან ირიბი

კავშირი ყოფილიყო ჩემს ინტერესებთან. ვიცოდით, რომ უნდა გვეთამაშა

სიტყვებით. ნატამ რამდენიმე იდეა წამოაყენა და მათ შორის ერთ-ერთი

იყო „გორგილაძის აუტანელი სიმსუბუქე“. თავიდან გაგვეცინა, მერე

დავაკავშირეთ ერთმანეთთან. თან ლიტერატურასთან იყო კავშირში, თან

კინოსთან და თან იმ ფორმატთან, როგორი გადაცემაც გვინდოდა, რომ

ყოფილიყო (სერიოზული, სადაც აუცილებლად გამოერეოდა მსუბუქი

კითხვები) და ასევე, ჩემი წონის კლებასთან.

არასასურველ თემებსა და სტუმრებზე?

- ცოტა შორიდან დავიწყებ. თავდაპირველად მე „საზოგადოებრივი

მაუწყებელის“ დილის გადაცემაში მივედი. როდესაც შემეხმიანნენ,

მითხრეს, რომ ეძებდნენ და სჭირდებოდათ ტიპი, რომელსაც ამინდის

პროგნოზზეც კი ექნებოდა საკუთარი მოსაზრება ან რეპლიკა. მაგრამ

დილის გადაცემის ფორმატში წამყვანი შენ მაინც ვერ ხარ, ეს ფორმატი

მაინც გზღუდავს და რაღაც ჩარჩოებს ვერ ცდები ვერცერთ შემთხვევაში;

სტუმრობის დრო არის 10-12 წუთი. შეუძლებელია, რომ რაღაც სიღრმეებში

ჩახვიდე; დილა იგეგმება უშუალოდ პროდიუსერების მიერ, სტუმრებს თუ

თემებს შენ ვერ არჩევ და ა.შ.

 

შემდეგ ჩემი მეორე გადაცემა იყო რადიოში - „წიგნის დრო“,

ლიტერატურული გადაცემა და მერე უკვე გაკეთდა „გორგილაძის

აუტანელი სიმსუბუქე“. ეს უკვე საავტორო გადაცემა იყო. კონტრაქტში ასე

ეწერა: დათო გორგილაძის ტელებლოგი. სიმართლე რომ ვთქვა, გულზე

ხელის დადებით, ცენზურის შემთხვევა რომ ან ეს სტუმარი არ იყოს ან ეს

სტუმარი იყოს, ჩემთან არ ყოფილა. არც მონტაჟში ჩარეულან ოდესმე და

არც ირიბი მინიშნება არ ყოფილა.

„გორგილაძის აუტანელი სიმსუბუქე“ თავის მხრივ არასდროს არ იყო

პროვოკაციული გადაცემა. ჩვენ ვიწვევდით ისეთ ადამიანებს, ვისაც მეტად

თუ ნაკლებად ჩვენთან საერთო, სწორი ღირებულებები ჰქონდა, სწორი

ადამიანები იყვნენ. ამიტომ პრობლემა ამ მხრივ არასდროს შექმნილა.

როგორც უკვე ვთქვი, ამ გადაცემიდან პროვოკაციის თუ ეპატაჟის

მცდელობა არასდროს ყოფილა. იგივეს ვერ ვიტყვი ჩემზე, მე, დათო

გორგილაძეზე და ჩემს აქტიურობაზე ფეისბუქზე. ყოფილა ისეთი

შემთხვევებიც, როდესაც საკმაოდ რადიკალური პოზიციებიც მქონია. შენ

თუ გახსოვს შარშან, მარტის აქციების დროს დაწერილი პოსტი.

არც მაშინ უთქვამთ ჩემთვის არაფერი. მაგრამ არის, რომ ხანდახან

ადამიანს გიჩნდება თვითცენზურა - რამდენად სწორია ჟურნალისტის

მხრიდან ასეთი მკაფიო პოზიციების გამოხატვა? ამის

გათვალისწინებითაც, მაინც მგონია, რომ ჟურნალისტს მკაფიო პოზიცია

უნდა ჰქონდეს. ერთადერთი, სადაც ობიექტურობაა საჭირო, ეს არის

ნიუსი. იმის მიღმა ვფიქრობ, რომ ყველას უნდა ჰქონდეს მკაფიო პოზიცია.

„პირველ არხში“ არსებობს ჟურნალისტებისათვის სოციალურ ქსელებში

ქცევის კოდექსი, რომელიც სწორედ ასეთი მკაფიო პოზიციების გამოხატვას

კრძალავს. მიუხედავად ამისა, პირადად მე არც ამის გამო მიმიღია

შენიშვნა. თუმცა, საკუთარი თავისთვის მიკითხავს - გაბრაზდებიან თუ

არა? საბოლოო ჯამში, არც ეს მაკავებდა, რომ საკუთარი აზრი გამომეხატა

საჯაროდ. ყოველთვის მქონდა განცდა, რომ ამ კოდექსის წიაღიდან არ

მოვსულვარ. ცალკე ტიპი ვარ, რომელიც გარედან მოვიდა აქ სამუშაოდ.

- საკმაოდ მოულოდნელი ამბავი იყო ჩემი „პირველ არხში“ მისვლა. ეს

პერიოდი დაემთხვა ჩემთვის ძალიან ტრაგიკულ პერიოდს, დედაჩემი იყო

ერთი თვის გარდაცვლილი. ვხვდებოდი, რომ რაღაც სიახლეები უნდა

მეძებნა ცხოვრებაში, რომ ცოტა თვალებში გამომეხედა. მანამდე

ვმუშაობდი PR-ში და მივხვდი, რომ ეს სამუშაო მახრჩობდა, საერთოდ

აღარ მაინტერესებდა და ძალიან უბედური ვიყავი. სწორედ მაშინ

შემომთავაზეს დილის გადაცემაში მუშაობა. ვიფიქრე, რატომაც არა,

რადგან ბაკალავრიც და მაგისტრატურაც ჟურნალისტის მაქვს, იქნებ

მივბრუნდე ჟურნალისტიკაში.

აი ამ პერიოდში, როდესაც მე დილის გადაცემაში დავიწყე მუშაობა,

თითქოს, ის ამბავი [ზვიად რატიანის] უკვე ჩავლილი იყო. აღარ მიფიქრია,

თორემ ცხადია, სინდისის ქენჯნა შეიძლება მეგრძნო. რაც შეეხება შემდეგ

მწერლების ბოიკოტს, დილის გადაცემაში სტუმრებს მე არ ვეპატიჟებოდი,

ამ საკითხებს პროდიუსერები აგვარებდნენ. ეს ბოიკოტი არ გაქრა, მაგრამ

ბუნებრივად მიწყნარდა. იყო რამდენიმე შემთხვევა, როდესაც მწერლებს

უთქვამთ, ხომ იცი მე „პირველ არხთან“ კაზუსი მაქვს და მას შემდეგ

ერთგული ვარ ამ ბოიკოტის. თუმცა, მწერლების უმეტესი ნაწილი, მგონი,

მაინც დადიოდა.

მიუხედავად იმისა, რომ მე არ გამომიცხადებია ბოიკოტი და იმ პროცესებში

არ ვიყავი ჩართული, მაინც დავფიქრებულვარ, რამდენად სწორი იყო ჩემი

იქ მუშაობა.

არა სხვა რომელიმე არხზე?

- მე სიახლეები დიდად არ მიყვარს, მაშინებს და საკუთარ ძალებში მაეჭვებს,

შევძლებ თუ ვერ შევძლებ. ორი პირდაპირი და რამდენიმე ირიბი

შემოთავაზება იყო სხვა ტელეარხებიდან, მაგრამ ვიფიქრე, რომ ახლა არის

ის დრო, როდესაც დამოუკიდებლად რაღაც საქმის წამოწყება უნდა სცადო.

იუთუბი ასე თუ ისე თავისუფალი ცურვაა, რასაც გინდა აკეთებ, როგორც

გინდა აკეთებ. ფორმატს ცვლი, როდესაც გინდა. ქვეყანა თუ დაიქცა, არ

გადიხარ ეთერში და ა.შ. თუმცა, ესეც ცოტა ილუზორული აღმოჩნდა.

ქართულ იუთუბზე პარტნიორებისა და მხარდამჭერების გარეშე ვერ

მოძრაობ, ამიტომ მაინც ბევრი რაღაცის გათვალისწინება გიწევს.

მიუხედავად ამისა, ძალიან საინტერესოა, რადგან შენი ხელით აწყობ

ყველაფერს, ალაგებ, უფლებებიც, ვალდებულებებიც და

პასუხისმგებლობებიც შენია... ცხოვრების ამ ეტაპზე ვფიქრობ, რომ ამგვარი

სიახლე წამადგება.

 

უზრუნველყავით?

- ტექნიკურ ჯგუფს ვქირაობთ, რომელიც მოდის თავისი აპარატურით.

აპარატურის შეძენა კოლოსალურ თანხებთან არის დაკავშირებული,

ამიტომ თითოეული გადაცემისთვის ვიქირავებთ როგორც ჯგუფს, ასევე

ტექნიკას. ამ ეტაპზე ჩვენი პარტნიორები „საქართველოს ბანკი“ და „კოკა-

კოლა“ არიან. უახლოეს პერიოდში კიდევ რამდენიმე პარტნიორთან

დავასრულებთ მოლაპარაკებებს.

გადაცემის ფორმატი ძირითადად იგივე იქნება, არაფერი იცვლება.

ერთადერთი, ქრონომეტრაჟი არ იქნება იგივე. თუკი სატელევიზიო

ვერსიაში გადაცემა 52 წუთი უნდა ყოფილიყო, აქ იუთუბი გაძლევს

საშუალებას, რომ გააგრძელო სადამდეც გინდა. ამ გადაცემას უხდება, რომ

საათზე მეტი იყოს და ხშირ შემთხვევაში, ალბათ, ასეც იქნება.

ასევე გადაცემას დაემატა რუბრიკა „არ გაჩერდე“, რაც არის „საქართველოს

ბანკთან“ თანამშრომლობის კონტექსტში.

პაუზის შემდეგ წერას თუ აგრძელებ?

- კი, კი. ამის გამო სულ მქენჯნიდა სინდისი. ჟურნალისტიკაც იმიტომ

ავირჩიე, რომ მეგონა, ძალიან ახლო კავშირშია მწერლობასთან. ამბების

მოყოლა მიყვარდა ბავშვობიდან და, ვიფიქრე, მონათესავე პროფესიას

ავირჩევდი. მერე მივხვდი, რომ მთლად სწორი არჩევანი არ იყო.

ჟურნალისტიკა უფრო ფაქტებთან დაახლოებაა, მწერლობა კი - ფაქტებზე

ამაღლება. თუმცა, საფუძველი ერთი აქვთ - რაღაც ერთი მნიშვნელოვანი

ფაქტი. აი, ამ ბოლო სამ თვეში უკვე განვაახლე წერა.

 

 

 

ონლაინ მედიის ჟურნალისტებს მეორე დღეა პარლამენტში მუშაობა ეზღუდებათ. საკანონმდებლო ორგანოში დღესაც უსაფრთხოების ყვითელი დონე მოქმედებს, რაც ვიზიტორების შეზღუდვას გულისხმობს. 

პარლამენტის თავმჯდომარის განმარტებით, მისი ბრძანების ამოქმედების საფუძველი ონლაინ მედიის მიზანია, გააპროტესტოს რუსული კანონი. 

შალვა პაპუაშვილის თქმით, ონლაინ მედიის წარმომადგენლებს პარლამენტში შესვლა არა ჟურნალისტური საქმიანობისთვის, არამედ პროტესტის დასაფიქსირებლად სურთ, რაც ჟურნალისტური საქმიანობა არ არის, ამიტომ მედიამ ჟურნალისტური აკრედიტაციით ბოროტად არ უნდა ისარგებლოს.

პარლამენტის თავმჯდომარის განცხადებით, საქართველოს უმაღლესი საკანონმდებლო ორგანო არ არის სივრცე აქციების ჩასატარებლად და მისი მათ შორის პასუხისმგებლობაა კონსტიტუციითაც, რომ სამუშაო გარემო უზრუნველყოს. 

„ყველა ამ ჟურნალისტმა გუშინ შემდეგ წრეები ურტყა პარლამენტს სხვადასხვა პლაკატებით, შეძახილებით და ხმოვანი ინსტრუმენტებით, რითაც დაადასტურეს, დაადასტურეს მერამდენეჯერ უკვე, რომ მართალი, სწორი იყო ეს გადაწყვეტილება, იმიტო რო მათ არა აქვთ ჟურნალისტური ინტერესი აქ საქმიანობის, მათ აქვთ ინტერესი ჩაშლის“.

შალვა პაპუაშვილის მტკიცებით, პარლამენტის შიგნით პროტესტის გამოხატვა ჟურნალისტური ეთიკის დარღვევაა და აკრედიტაცია ამისთვის არ არის: 

„აკრედიტაცია გაქვთ თქვენც და ყველას იმისთვის, რომ განახორციელოთ ჟურნალისტური საქმიანობა და ამისი ბოროტად სარგებლობაა და ჟურნალისტური ეთიკის დარღვევაა, როდესაც აკრედიტაციით სარგებლობ...“

ონალაინ მედიის ჟურნალისტები რუსული კანონის საკომიტეტზო მოსმენაზე გუშინაც არ დაუშვეს.  

 

 

 

პარლამენტის საზოგადოებასთან ურთიერთობისა და ინფორმაციის დეპარტამენტმა ონლაინ გამოცემა „მედიაჩეკერისთვის“ საშვები არ დაუშვა.

„მედიაჩეკერმა“ საშვები ჟურნალისტებისთვის, მათ შორის ნინია კაკაბაძისთვის 8 აპრილს მოითხოვა. იმ დღეს, როდესაც პარლამენტის ბიურს „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონი უნდა განეხილა. 

მედია გამოცემას მიზეზი ოფიციალური მეილით ასე განემარტა: „ჩვენი დეპარტამენტი საშვებს უშვებს მხოლოდ იმ მედისაშუალების ჟურნალისტებზე, რომლებიც პარლამენტის საქმიანობას აშუქებენ“. 

ამავე დეპარტამენტის წარმომადგენლის თამარ ჯანელიძის დღევანდელი განცხადებით, „როდესაც ადამიანი არი აქტივისტი და პარლამენტში შემოდის იმისთვის, რომ აქ რაღაცა თავისი პოლიტიკური მესიჯები გააჟღეროს და არ იმუშაოს საპარლამენტო საქმიანობით, რითიც დაკავებულები არიან პარლამენტში მომუშავე ჟურნალისტები, ამ შემთხვევაში ჩვენ ვიღებთ გადაწყვეტილებას, შემოვუშვათ თუ არა. ეს ის შემთხვევა იყო, რო არ შემოუშვით“.
 

ჯანელიძე ამ ფაქტს „მედიაჩეკერის“ დისკრიმინაციად არ მიიჩნევს და ამბობს, რომ „ამ შემთხვევაში კი, ხდება ხოლმე ესეთი გამონაკლისები“. 

„ნინია, რო ჟურნალისტური საქმიანობით არ ეწევა, მითუმეტეს საპარლამენტო ჟურნალისტიკაში არანაირი შეხება არა აქვს ჟურნალისტიკასთან, ამიტომ ვიცოდით დაახლოებით, რისთვის მოდიოდა...ნინია კაკაბაძე მოდიოდა, რომ საპარლამენტო ღონისძიებები გაეშუქებინა პარლამენტში?...როდესაც არის ინფორმაცია, რო ადამიანი შემოდის...იმისთვის, რომ ფლეშმობი დადგას, ამიტომ იყო ეს პასუხი...“

„უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ რუსული კანონის ბიუროზე განხილვას ჟურნალისტების ნაწილი ვერ დაესწრო. პარლამენტში არ შეუშვეს მათ შორის ისინიც, ვისაც მუდმივმოქმედი აკრედიტაციაც ჰქონდა.