არის ასეთი ფილმი “უჩინარი ბავშვები”, რომელიც ზუსტად 10 წლის წინ UNICEF-ის დაკვეთით გადაიღეს. ფილმს 7 ავტორი ჰყავს და 7 სხვადასხვა ნოველისგან შედგება. ყველა კინო ნოველაში მთავარი გმირი ბავშვია. ბავშვი - შეძლებულ ოჯახში, სოციალურად დაუცველ ოჯახში, ომის პირობებში, ციხეში და სხვა. ბავშვები, რომელთაც ვერ ხედავენ, მათ პრობლემებს ვერ ამჩნევენ, არ აინტერესებთ. ისინი არიან, მაგრამ ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ.

მეშახტეთა გაფიცვის მეათე დღეს სწორედ ეს განცდა გამიჩნდა - ეს ადამიანები არიან და ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ. ვერ ვხედავთ, ვერ ვამჩნევთ, არ გვაინტერესებს. არაერთი ბლოგი, სტატია, ნიუსი წამიკითხავს ონლაინ მედიაში იმის შესახებ, თუ რა მძიმე პირობებში უწევთ ამ ადამიანებს მუშაობა, სიცოცხლე, რომელიც ყოველ წუთს საფრთხეშია იმ მინიმალური ანაზღაურების მისაღებად, რომელსაც მათ უხდიან. პრაქტიკულად ყველაფერი ვიცით მათი გაუსაძლისი მდგომარეობის შესახებ, მაგრამ მაინც ვერ ვხედავთ.

უბრალო მოქალაქეები, სამოქალაქო აქტვივისტები თუ უფლებადამცველები ვერ იქნებიან ერთნაირად მგრძნობიარენი ყველა მოწყვლადი ჯგუფის მიმართ და ვერავის დავავალდებულებთ დაინტერესდეს, გვერდით დაუდგეს, იზრუნოს მათ მდგომარეობაზე. მაგრამ მედია სწორედ რომ ვალდებულია, არ გამორჩეს არც ერთი მათგანი და ისაუბროს ყველა ცალკეულ ჯგუფზე, მათ შორის მეშახტეებზე.

მედიამ უნდა აქციოს მათი პრობლემა ყველასათვის მტკივნეულ და მნიშვნელოვან საკითხად.

ჩვენ კი მათ ვერ ვამჩნევთ, რადგან მეინსტრიმ მედიას ისინი არ აინტერესებს. უკვე მეთერთმეტე დღეა მეშახტეები გაფიცულები არიან, ჩვენ კი ჯერ ისევ არ გვაინტერესებს რას ითხოვენ, რას აპროტესტებენ. თუ შევხედავთ, ვნახავთ, რომ ითხოვენ მინიმალური ხელფასის გაზრდას (რომელიც ახლახან შეუმცირეს), თბილ ტანსაცმელს და გაუსაძლისი სამუშაო პირობების გაუმჯობესას - პირობების, რომლებიც უმძიმესია. იმიტომ რომ მათი უფლებები და პირველ ყოვლისა სიცოცხლის უფლება, არ არის დაცული. წლების განმავლობაში ეს ადამიანები მაღაროში მუშაობისას ხან ფეხს კარგავენ და ხანაც სიცოცხლეს, მაგრამ მათი სიცოცხლე მედიაში კარგად არ იყიდება.

კარგად იყიდება კრიმინალი. ურთიერთდაპირისპირების ფონზე მომხდარ მკვლელობას, ქუჩაში თუ ოჯახში (არავინ იფიქროს, რომ ამ თემების გაშუქების წინააღმდეგი ვარ) შესაძლებელია ერთი ან ორი კვირის განმავლობაში ვადევნოთ თვალი, თანაც საინფორმაციო გამოშვებების პირველ ბლოკში და პირველ სამ სიუჟეტს შორის. კარგად იყიდება ამა თუ იმ ბრიყვი პოლიტიკოსის სულელური გამონათქვამები, მათი დაპირისპირება, მაგრამ არა მუშების სიცოცხლე თუ სიკვდილი.

შეეწირება კიდევ ერთი მეშახტის სიცოცხლე არაადამიანურ პირობებს და პოლიტიკოსებიც გულგრილად მოიხსენიებენ ტრაგიკულ შემთხვევას, ერთი მოგვიწოდებს დაველოდოთ, როდის დაარეგულირებს ბაზარი მათ მდგომარეობას, მეორე კი შეშფოთებული სახით გვეტყვის, რომ დაინტერსდება ამ საკითხით. (ხელისუფლება ამ შემთხვევაში ვერ ჩაერევა კერძო მესაკუთრის ბიზნესში, მაგრამ ის, როგორც სახელმწიფო, ვალდებულია დაიცვას თავისი მოქალაქის სიცოცხლის უფლება). ამ ტოტალური ინდიფერენტულობის ფონზე არც მედია გააშუქებს მათ პოზიციას. ამიტომ გადის წლები და მეშახტეების მდგომარეობა არ უმჯობესდება, ისინი ისევე კვდებიან საკუთარი პროფესიული საქმინობის შესრულებისას, მათი მდგომარეობა ნაცვლად გაუმჯობესებისა - უარესდება.

მე მხოლოდ იმ საკითხზე მსურს თქვენი ყურადღების გამახვილება, რომ ამგვარ თემებს სწორედ ტელემედიები უნდა აქცევდნენ მეინსტრიმ თემებად. ეს შესაძლებელია, თუ საინფორმაციო გამოშვების ჟურნალისტები, რედაქტორები და პროდიუსერები მეტად დაინტერესდებიან მათთვის “უინტერესო” თემებით. რაც მეტი იქნება სატელევიზიო სივრცეში ე.წ. Human Stories (ადამიანური ისტორიები), მით მეტი იქნება საზოგადოებრივი და ასევე სახელმწიფოს ინტერესი ამგვარი პრობლემების მიმართ. ამგვარად იკლებს ის გულგრილი დამოკიდებულება, რომელიც კონკრეტული ადამიანების სიცოცხლეს ხელყოფს. იკლებს იმ არაჰუმანური კერძო მესაკუთრეების რიცხვი, რომელნიც არ ზრუნავენ თანამშრომელთა უფლებების დაცვაზე.

გუშინ, გაფიცვის მეათე დღეს, ყველა წამყვანი ტელეარხის საინფორმაციო გამოშვებას შევხედე, სხვადასხვა ბლოკში და რიგითობით ყველგან გაშუქდა მეშახტეების მოთხოვნები - მშრალი ინფორმაცია, უმეტესწილად მეორე ბლოკში მიგდებული, საშუალოდ 2 წუთიანი ქრონომეტრაჟი. მაშინ, როდესაც მათთვის საინტერესო თემებს შეიძლება 8 და 9 წუთიც დაეთმოს. ამ სიუჟეტების ყურებისას გამახსენდა UNICEF-ის ფილმის ბავშვები, ისინი არიან სახლშიც, ქუჩაშიც, საინფორმაციოშიც, მაგრამ ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ. ვერ ვხედავთ, რადგან არ ვუყურებთ.

თვალსაჩინოებისათვის წარმოგიდგენთ ცხრილს, რომელშიც ნაჩვენებია 23 თებერვლის მთავარ საინფორმაციო გამოშვებებში რომელ ბლოკში, რომელ საათზე და რამდენი წუთი დაეთმო გაფიცულ მეშახტეებს. მართალია, ცხრილი მხოლოდ ერთი დღის მონაცემებს აჩვენებს, მაგრამ ფაქტია, რომ ამ თემის გაშუქების ტენდენცია ბოლო დღეების განმავლობაში მსგავსი იყო.